Her yıl Mayıs ayının ikinci pazarında annesini kaybetmiş her evlat gibi yüreğimdeki o ince sızıyı daha derin hissederim. Anne kokusu hiç bir kokuya benzemiyor. Onu kaybettiğimiz zaman hiç bir parfümün kapatamayacağı anne kokusu burnumun direğini sızlatıyor. Öyle ki, annelerimizi kaybetmiş olsak bile daima yanımızda olduklarını biliyoruz ve hissediyoruz.
Işığımız, yol gösterenimiz, hayatımızın kahramanları kutsal varlıklarımız...
Anneler, dünyanın en yetenekli sanatçılardır. En değerli eserleri ise, evlatlarıdır. En güzel melodileri evlatları için söylerler. Hayatımızın ilk öğretmenleridir. Bu güne kadar o güzel elleri, hep üzerimizde her zaman türlü fedakarlıklarla biz evlatlarına emek verdi. Karnılarında taşıdılar, dünyaya getirdiler, uykusuz gecelere meydan okudular, yetiştirdiler, hayatımızı inşa ederken ustaca mimarlığımızı yaptılar. Merhameti, şefkati, sabrı , cömertçe sunduğu sonsuz sevgisi ve güven veren hali ile en büyük huzur ve yaşam sebebimiz oldular.
Anne hakkı ödenmez elbette. En çok ihtiyaç hissettiğimiz anda zamansız ayrılıklarla, kaybettiğimiz annelerimiz kalbimizde, daima dualarımızda .. Zannetmeyin ki, bu dünyadan gittiler ve bizi terkettiler. Bu dünyadan giden sadece onların bedenleri…
Ruhları, sonsuz sevgileri yaşadığımız sürece daima bizlerin gölgesi olmaya devam edecek.
Bir evlat annesini kaybettiği zaman büyür. Anne sevgisiyle sahip olduğu evlatlarını büyütür. Anne olmanın değeri , anne olunduğunda ve anne kaybedildiğinde çok daha iyi bilinir. Hayattayken, annelerimizin değerini bilelim. İncitmeden, zarifçe sevgimizi, saygımızı gösterelim, gönül alalım, gönül verelim. Çünkü toprak aldığını geri vermiyor.
Annelik duygusunu ifade eden sözlerden en sevdiğim satırlardır;
“Ben bu hayatta en çok anne olmayı sevdim .”
Katılmamak mümkün mü? Ben de bu hayatta en çok anne olmayı sevdim . Çünkü, Anne olduktan sonra , “Anne” olmanın nasıl eşsiz bir duygu olduğunun farkına vardım, anneliğin keyfini doyasıya yaşıyorum.
Benim için hüzün dolu bu özel günde, bir anne olarak anne demeyi özlediğim , biriciğime, anneme, pamuk prensesime ithafen, kaleme aldığım özlem dolu dizeleri siz değerli okurlarla paylaşmak ve armağan etmek istiyorum;
BİRİCİĞİME
Bembeyaz kadındı benim annem… Nil yeşili gözleri, pembecik dudakları, al al yanakları,Pamuk gib kalpli bir kadındı annem. Engin bilgisiyle yol gösterenim, İlk öğretmenim… Pamuk prensesim …
Annem… Benim annem bir kere öldü. Ben bin kere öldüm … Musalla taşına konan tabutunun üzerindeki yeşil yemeniyi hala saklıyorum Annem… Tabutuna sarılıp göz yaşlarımla ıslanan, tıpkı gözlerinin yeşilinde olan yemeniyi… Arada bir öpüp, kokluyorum.
Cennet kokuyor senin gibi.. Bulutlara bakarken, bir anda göz göze geliyoruz bazen… Varlığın hissettiriyorsun hemen.. Hep yanındayım mesajı veriyorsun masmavi bulutların içinden. Bir dilim mavilikte yüreğimde sakladığım sonsuz sevgin ve şefkatini ölümsüzleştirirken.
Gözyaşlarım kalbime sel olup, akarken… Sana hasretle… Sana özlemle… Anne demenin özlemiyle… Seni hiç unutmadım annem … Hiç unutmadım biriciğim… Anneler günün kutlu olsun Annem.
Bu vesile ile tüm annelerin ve anne adaylarının anneler gününü kutluyorum.
Sevgiyle ve saygıyla…