“Helâl hükümete ya, bak haklarında demediğimiz kalmadı adamların, ama hiç olmazsa bir tane olsun halk sağlığı lehine güzel bir yasa çıkardılar” falan diye kutlamıştık ya hani.
2009 yılında girmişti yürürlüğe bu yasa.
O da mefta olmuş.
Geçenlerde klimalı olsun diye bir restoranın kapalı bölümüne oturduk.
Aa bir de baktım herkes püfür püfür içiyor.
Bu restoranda sigara içilebiliyor mu? diye sordum.
Hemen kül tablası getirdiler.
Tam da neredeyse bir metrelik bir Sigara İçilmez tabelası ile göz gözeydik.
Ee ne oldu o yasaya?
Garson biraz mahçup bir ifadeyle, “eğer rahatsız olursanız camları açabiliriz” gibi bir şeyler de geveledi.
Camları açacaksak eğer, o zaman biz nemli ve sıcak havadan nasıl kaçacaktık ki?
Atsanıza yine sigara içenleri dış mekanlara.
Bari kapalı yerde ne yediğimizi anlayalım.
Sokaklarda bile neredeyse hiç sigara içilmeyen Umman’dan aylar sonra geldiğimde ilk dikkatimi çeken her yerdeki sigara tüketimi oluyor.
Tüketimde Dünya sıralamasında ilk 10’daymışız.
Avrupa’da da 2. sıradayız.
Basketbolcularımız kadar onurlu bir sıralama olmasa da bu ikincilik, derece derecedir işte.
Yirmi milyon tiryakimiz yılda ortalama olarak 67 paket sigara içiyor.
Avrupa şampiyonu da Bulgaristan’mış.
Bizi de Yunanistan ve Macaristan takip ediyor.
Elektronik sigara kullanımı da Dünya’da çılgınca yükseliyor.
82 milyon kişi farklı emziklerle nikotin ihtiyaçlarını gideriyor.
Pek yakında otobüs ve uçaklara dönmesin de şu illet sigara ben restoranlarda eski yıllarda olduğu gibi duman altı olmaya razıyım.